Ετοιμότητα για Αντιμετώπιση Έκτακτης Ανάγκης
Εμπόδια και ευκαιρίες Η έκθεση αξιολόγησης της ανάλυσης της κατάστασης, το πρώτο αποτέλεσμα του Πακέτου Εργασίας 2, ήταν μια ανάλυση της κατάστασης μετά από συνεντεύξεις με εμπειρογνώμονες, διαδικτυακές έρευνες και έρευνα γραφείου με στόχο να απεικονίσει την τρέχουσα κατάσταση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο όσον αφορά τη συμπερίληψη των ατόμων με αναπηρία στην ετοιμότητα έκτακτης ανάγκης. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης έδειξαν ότι σχεδόν οι μισοί από τους ερωτηθέντες στα ερωτηματολόγια δεν έχουν σχέδιο ετοιμότητας έκτακτης ανάγκης για τα άτομα με αναπηρία στο υλικό ετοιμότητας έκτακτης ανάγκης της εταιρείας τους ή τα άτομα με αναπηρία περιλαμβάνονται στο κοινό σχέδιο, πράγμα που σημαίνει ότι ακολουθούν γενικές οδηγίες και όχι ειδικές για τις ανάγκες τους. Αυτό είναι ένα ανησυχητικό εύρημα, καθώς τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν συχνά πρόσθετες προκλήσεις και εμπόδια κατά τη διάρκεια έκτακτων αναγκών και καταστροφών. Επίσης, το μεγαλύτερο ποσοστό ανέφερε ότι η εταιρεία τους δεν παρέχει σε όλους τους υπαλλήλους εκπαίδευση σχετικά με την ετοιμότητα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης με έμφαση στα άτομα με αναπηρία. Επίσης, δεν έχουν επαρκείς πληροφορίες για να δημιουργήσουν προσβάσιμους και ασφαλείς χώρους εργασίας για κάθε άτομο με αναπηρία που είτε εργάζεται είτε μπορεί να επισκεφθεί την εταιρεία τους. Επομένως, υπάρχει έλλειψη ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και κατάρτισης σχετικά με αυτό το σημαντικό θέμα, το οποίο θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες για την ευημερία και την ασφάλεια των εργαζομένων με αναπηρία σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Ταυτόχρονα, το 32% των ερωτηθέντων δεν διαθέτει ειδικό εμπειρογνώμονα για την ετοιμότητα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, γεγονός που υποδηλώνει ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης για την ενίσχυση της ετοιμότητας και της ικανότητας αντίδρασης ορισμένων εταιρειών. Τέλος, το 89% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι θα επωφελούνταν από εξειδικευμένη εκπαίδευση για την ετοιμότητα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, με έμφαση στα άτομα με αναπηρία. Οι πιο συχνά προτιμώμενοι τύποι κατάρτισης είναι η πρακτική κατάρτιση (επί τόπου) και η προσομοίωση της πραγματικής κατάστασης στην εικονική πραγματικότητα, λόγω της πρακτικότητας, του διαδραστικού χαρακτήρα, της δυνατότητας παροχής ρεαλιστικής έκθεσης και της προσαρμοστικότητας για τα άτομα με αναπηρίες. Τα παραπάνω γενικά ευρήματα επιβεβαιώνονται και από τις συνεντεύξεις των εμπειρογνωμόνων, καθώς διαπιστώνεται ότι, ενώ η ετοιμότητα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης είναι ένα σχετικό και σημαντικό θέμα για τους περισσότερους από τους ερωτηθέντες, υπάρχουν επίσης περιθώρια βελτίωσης όσον αφορά την ευαισθητοποίηση, τη δέσμευση και τον συντονισμό. Μια πολύ σημαντική πτυχή των αποτελεσμάτων των συνεντεύξεων είναι ότι οι εργαζόμενοι με αναπηρία αποτελούν μέρος της κοινής εκπαίδευσης στους περισσότερους οργανισμούς, ή αλλιώς συχνά δεν υπάρχει πρόβλεψη για ειδικές οδηγίες για τα άτομα αυτά, οπότε ακολουθούν γενικές οδηγίες, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες και το δείγμα των απαντήσεων που συλλέχθηκαν. Αυτό υποδηλώνει ότι συχνά οι εργαζόμενοι με αναπηρία δεν λαμβάνουν εξειδικευμένη κατάρτιση και οι ευκαιρίες κατάρτισης τους είναι άνισες. Επίσης, υπάρχει έλλειψη σαφήνειας και συνοχής μεταξύ των ατόμων με αναπηρία σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Επιπλέον, οι συνεντεύξεις εξέτασαν, μεταξύ άλλων, κατά πόσον όλοι οι εργαζόμενοι γνωρίζουν τις διαδικασίες έκτακτης ανάγκης για τα άτομα με αναπηρία. Το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί από τις απαντήσεις είναι ότι υπάρχει έλλειψη ευαισθητοποίησης και εκπαίδευσης των εργαζομένων σχετικά με τον τρόπο παροχής βοήθειας και εκκένωσης των ατόμων με αναπηρία κατά τη διάρκεια μιας κρίσης. Αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί από τη διοίκηση και τους συντονιστές ασφαλείας. Οι οργανισμοί πρέπει να παρέχουν μια κουλτούρα χωρίς αποκλεισμούς και υποστήριξη για τους εργαζόμενους με αναπηρίες. Οι ήδη γενικές εκπαιδεύσεις που παρέχονται, θα πρέπει να επεκταθούν με ειδικές εκπαιδεύσεις για/και σχετικά με τα άτομα με αναπηρία. Τέλος, οι περισσότεροι από τους εμπειρογνώμονες που ερωτήθηκαν ανέφεραν ότι διαθέτουν ευέλικτο υλικό ετοιμότητας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, το οποίο μπορεί να προσαρμοστεί σε νέους κυβερνητικούς κανονισμούς ή σε νέες καταστάσεις στην εταιρεία τους. Οι απαντήσεις δείχνουν ότι οι συμμετέχοντες προτιμούν την πρακτική εκπαίδευση και την ηλεκτρονική μάθηση ως κύριους τρόπους μάθησης. Η πρακτική εκπαίδευση αναφέρεται σε δραστηριότητες που επιτρέπουν στους συμμετέχοντες να εφαρμόσουν τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους σε πραγματικές ή προσομοιωμένες καταστάσεις. Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, προτείνεται η ακόλουθη μεθοδολογία, ένα βήμα προς βήμα μεθοδολογικό πλαίσιο για την προώθηση του σχεδιασμού έκτακτης ανάγκης χωρίς αποκλεισμούς της αναπηρίας στον χώρο εργασίας. Χάρτης ενδιαφερομένων μερών Για να εξασφαλιστεί αποτελεσματικός συντονισμός, είναι απαραίτητο να εκπονηθούν κατάλληλα σχέδια. Τα σχέδια αυτά θα πρέπει να προσδιορίζουν τόσο την έννοια της εκκένωσης, όσο και τον καθορισμό των απαραίτητων πόρων για την εκτέλεση του έργου αυτού. Προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα του σχεδίου είναι η εγκυρότητά του, η οποία πρέπει να ελέγχεται με την τακτική απογραφή των πόρων και την επαλήθευση των υιοθετημένων λύσεων. Αναλυτικότερα, είναι απαραίτητη η προετοιμασία ενός σχεδίου απόκρισης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης με τη προετοιμασία οργανωμένων, λογικών, ορθολογικών ενεργειών με τη μορφή: τυποποιημένων διαδικασιών λειτουργίας σε σχέδια διαχείρισης κρίσεων για την εκκένωση των ατόμων, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με αναπηρία, δραστηριότητες ενημέρωσης και εκπαίδευσης, απόκτηση δεξιοτήτων εκκένωσης από τα ίδια τα άτομα με αναπηρία μέσω κατάλληλης εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια μιας πιθανής απειλής. Η εφαρμογή ενός σχεδίου ετοιμότητας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης θα πρέπει να περιλαμβάνει κατάλληλα αναπτυγμένες διαδικασίες και κατευθυντήριες γραμμές για την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, μεθόδους ειδοποίησης (ακόμη και μεμονωμένων), ιδιαίτερα των ατόμων με αναπηρία, καθώς και πρόσθετες ευθύνες άλλων εργαζομένων της εγκατάστασης από την οποία πραγματοποιείται η αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης. Κατά τον σχεδιασμό, ο εργοδότης θα πρέπει να δίνει προσοχή στον τύπο και τον βαθμό της αναπηρίας, την ηλικία του ατόμου με αναπηρία και την πιθανή χρήση βοήθειας από άλλους εργαζόμενους για σκοπούς εκκένωσης. Θα πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη οι επισκέπτες- πελάτες με αναπηρία. Για τα άτομα με αναπηρία, η ασφαλής εκκένωση πρέπει να περιλαμβάνει: α) είδος και βαθμός αναπηρίας και ηλικία των εκκενωμένων ατόμων, β) συνεργασία στην εκκένωση εκ μέρους άλλων προσώπων, π.χ. εργαζομένων και άλλων ατόμων που διαμένουν εκείνη τη στιγμή στο κτίριο. Τα άτομα με διαφορετικές αναπηρίες αντιδρούν επίσης διαφορετικά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Για παράδειγμα: Τα άτομα με προβλήματα όρασης δεν φοβούνται το σκοτάδι και εκτελούν κατάλληλα περιγραφόμενες φωνητικές εντολές. Τα άτομα με προβλήματα ακοής δεν περιορίζονται στην κινητικότητά τους και μπορούν να περπατούν μόνα τους, να μετακινούνται και να εκτελούν τις επιδεικνυόμενες εντολές και τις δραστηριότητες εκκένωσης. Τα άτομα με
Ετοιμότητα για Αντιμετώπιση Έκτακτης Ανάγκης Read More »