Praktyka życia codziennego pokazuje istnienie barier (ekonomicznych, architektonicznych, systemowych, psychospołecznych i innych) w miejscu pracy dla osób niepełnosprawnych, a tym samym potwierdza hipotezę o sytuacji wykluczenia społecznego. Konieczne jest zatem podjęcie działań w postaci inkluzji, odejścia od marginalizacji i izolacji. Ważne jest stałe diagnozowanie sytuacji osób niepełnosprawnych.
Konieczne jest bardzo dobre przygotowanie pracowników zakładu pracy – zarówno niepełnosprawnych, jak i pełnosprawnych – do sytuacji niebezpiecznej, poprzez szkolenia teoretyczne i praktyczne, tj. szkolenia dotyczące potencjalnych zagrożeń, a następnie symulacje realnych zagrożeń. Biorąc powyższe pod uwagę, należy podjąć wszelkie możliwe działania: legislacyjne, edukacyjne. Tym samym w każdy możliwy sposób zadbać o to, aby osoby niepełnosprawne w sytuacji zagrożenia w miejscu pracy nie były pozostawione same sobie.
Niedyskryminacja oraz pozytywne działania skutkują ogólnym włączeniem społecznym osób z niepełnosprawnościami w zakresie działań związanych z gotowością na sytuacje kryzysowe, w szczególności na poziomie przygotowywania planów gotowości i reagowania, planów reagowania zdrowotnego, przeprowadzania ćwiczeń ewakuacyjnych z udziałem osób z niepełnosprawnościami, a następnie odpowiedniego wdrażania wszystkich powyższych działań w przypadku rzeczywistego zagrożenia. Dlatego przede wszystkim regulacje prawne wraz z edukacją całego społeczeństwa, a w szczególności świata pracy, na temat osób z niepełnosprawnościami mogą bezpośrednio przyczynić się do osiągnięcia odpowiedniego poziomu włączenia do planów gotowości na wypadek sytuacji kryzysowych.
Zarówno powyższa metodologia krok po kroku, jak i późniejsze materiały szkoleniowe projektu Prodigy oferują innowacyjne i przystępne podejście dla każdego interesariusza, który chce przyczynić się do osiągnięcia powyższego celu, tj. pomóc w osiągnięciu odpowiedniego poziomu włączenia gotowości na wypadek sytuacji kryzysowych w świecie pracy .